kocham się z tobą jakby bóg zakrył oczy

Anna Luberda Kowal

plama w kalendarzu

skrupulatnie przeszukiwała każdy skrawek podłogi,

jakby kartka z kalendarza była okruszyną.

wrzała niepokojem. zabrakło jednego 

elementu układanki.

od nowa.

ale posłuchaj! posłuchaj mnie! - szarpała za rękaw -

to było właśnie wtedy, (ale gdzie ona jest?)

gdy mówiłam do małża: „otwórz się”.

zobacz, no zobacz, ta data w kalendarzu,

wtedy krzyczałam na dachu.

nie mów mi, nie mów, że tak

już wcześniej było.

daj mi wieczorne tabletki.

rano idę żyć.

poszła cicho, wyczekała

na głęboki sen oddziału.

tabletki zbierała długo. 

(było coraz ciężej)

skrupulatnie zmieszała z kawą.

miałam dziś posiedzieć przy niej, 

taka niespokojna. 

(przyniosłam dwie książki i termos)

prosiła poczytaj przy kawie.

nie starczyło życia, by odmówić.

cabiuna

kochasz się ze mną jakbyś bał się mnie potłuc

słowami zataczasz rozedrgane koła

wdeptujesz we mnie nowe imię strachu

by dłońmi przykryć falujący oddech

i szczelne docisnąć głowę do poduszki

kocham się z tobą jakby bóg zakrył oczy

na moment zapadam się w smolistą nicość
próbuję wyjąć widelce wbite w skórę
zostawić na drodze niczym drogowskazy

zamiast tego wyłuskuję z ust polne kamienie
wykruszam się do ostatniej drobiny próbując

słowami wznosić kolumny przepływów

powietrza nie czuć w bezokim tunelu do jutra

beznagi

wokół unosi się zapach niebywania

wiesz samotność też pachnie może pachnieć tłumem

poduszką niestrzepaną starym kurzem drogi

osiadłym na włosach gdy szukałeś oczu 

ziemią wyschniętą bardzo dawnym cieniem

mokrym piaskiem klepsydry wyrzuconej z łodzi

garścią recept ściskaną jak oddane dłonie 

bezimienna pora sen wyzywająca

znów minie 

dzień ujrzy nietkniętą połowę pościeli

ty szukając ciepła nakryjesz się ciszą

_______________________________

publikacja za zgodą Autorki