walentynki na PPG

 Sztuka Słowa „…Czy to już kochanie?”

Jes­tem jeszcze trochę za­kocha­na resztka­mi bez­sensow­nej miłości i jest mi tak cho­ler­nie smut­no te­raz, że chcę to ko­muś po­wie­dzieć. To mu­si być ktoś zu­pełnie ob­cy, kto nie może mnie zra­nić. Na­reszcie przy­da się na coś ten cały In­ternet. Tra­fiło na Ciebie. 

Czy mogę Ci o tym opowiedzieć?  

                                                                    Janusz Leon Wiśniewski


       

      

  Zapraszamy na walentynkowy maraton  poetycki

***

Daniel Baca

wiersz prawdziwy jak ty

musimy kłamać w wierszach,

bo czasem żony czytają.

nie myślę o tym, jak bardzo

jestem nieswój,

odkąd uzależniłem głowę

do zasypiania na twojej poduszce.

zawsze zostawiasz mi trochę

miejsca.

lubisz prawdę i tylko prawdę,

a ja wcielony w bohatera dramatu.

nakręcają mnie kolejne role,

manowce i rozbiegane oczy,

tworzenie alternatyw historii

nazywanych bajkami.

nie twierdzę, że łatwo

wytrzymać z aktorem

bez talentu.

nie wracam do ciepłych obiadów,

zaparzonej herbaty, do ciszy po burzy.

powroty są zawsze

po lewej stronie.

mówisz: obudź mnie w swoim

wierszu. kładę cię przy nim.

jesteś lepsza niż on.

Magdalena Bąk

* * *

Mój, któryś jest tu i teraz,

święć się imię twoje we mnie

przyjdź królestwo wspólne

bądź naszą – wolo ślepego losu,

jako w niebie tak i na ziemi

komunią dusz i ciał posileni,

niech nam będzie odpuszczonym

grzech miłości pierwszej.

Anna Blaschke

DYLEMAT

a ty mnie proszę ukryj na dnie

szuflady

duszy

wszystko jedno

gdzie nie sięgają dnia promienie

i w nocnej ciszy echa bledną

a ty mnie ukryj i zapomnij

jak zapomina się kamienie

twarde leżące obok drogi

po której błądzą

nasze cienie

albo mnie ukryj w cieplej dłoni

i nie wyrzucaj w snu godzinie

kiedy ci będę kroplą rosy

dla ust spragnionych

znów przypłynę

                                

Rafał Czachorowski

* * *

zamknięty w niepewności
w twoim obrazie
odmawiam mantrę
zadzwoń do mnie
przyjdź do mnie
bądź przy mnie

liczę senne ptaki
niczym owoce
obsiadły drzewa
zadzwoni do mnie
przyjdzie do mnie
będzie ze mną

nad ranem jak lis
w zachodnim wietrze
próbuję złapać twój zapach

Marek Czuku

Róża

na przykład te zimne samotne dworce w małych

miasteczkach i ta kulawa młoda sprzątaczka

w niebieskim stylonowym fartuchu której ni stąd

ni zowąd dałem różę (z jakiej okazji? z okazji

braku okazji) i ten powrót z przesiadkami i przygodami

do domu i to przenikliwe skrzypienie i stukanie

wagonów i ta piękna złota jesień kiedy bez przerwy

myślę o tobie i to pomieszanie pewności wieku

dojrzałego z młodzieńczą nieufnością i nienasyceniem

i ten pusty żołądek i wypełnione obietnicami serce

i ten właśnie mijany teatr polski we wrocku i ta

godzina 21:32 kiedy zaraz będę wysiadać i ten wiersz

którego nie mogę skończyć chociaż powinienem

wiedzieć że czekasz i nie pozwolisz czasowi się

zestarzeć ani chwili uciec w siną dal bo ten moment

nie należy już do nas ani do nikogo innego na świecie

bo czas jest właśnie tym bogiem który stworzył zimne

samotne dworce i małe miasteczka i jest dobrym ojcem

tej młodej kulawej sprzątaczki w niebieskim stylonowym

fartuchu której niespodziewanie podarowałem czerwoną

różę bo miałem taką fantazję i pomyślałem że ta

kobieta jest trochę podobna do ciebie bo dzielą nas setki

kilometrów i miliardy ziarenek piasku na drogach które

przewędrowaliśmy w ciągu miliardów sekund jakie nas łączą

i to przenikliwe zimno nocy które zapowiada bliskie

nadejście zimy (lubię jak rzucasz we mnie śnieżkami

i się przy tym głośno śmiejesz a potem turlamy się po

śniegu tulimy i całujemy a ty się nadal donośnie śmiejesz)

i nawet teraz gdy siedzę na dworcu w piotrkowie sam jak palec

a wiatr tarmosi czarne jak noc folie w koszach na śmieci

i mija mnie jak powietrze ten szary bezdomny człowiek

w brudnych dżinsach który żyje w zupełnie innym świecie

to właśnie ta uciekająca chwila ma głębszy sens bo innej

nie ma i nie będzie i nigdy nie nadejdą jakieś inne lepsze

czasy czy lepsi ludzie dlatego jadę do ciebie byśmy się

wreszcie sobą nasycili do utraty tchu do utraty sił

Rafał Gawin

MAŁŻEŃSTWO Z ROZSĄDKU

Nie byłoby wiersza, gdybym cię nie spotkał.

Nie ma wiersza. Pas ziemi niczyjej rozciąga się

wzdłuż granic. To jedna wielka granica

i my, punkty, które omija rytm.

Nie ma granic. Nie przekroczymy się,

choćbyśmy spędzali w sobie czas na śmierć,

zarazili się jej brakiem. Nie ma

czasu, gdy zrównuje się ze światłem

i przytłacza nas własny blask.

Nie będzie światła dla niego –

nie dalibyśmy się oślepić, uciekali

w odbicia i odpryski. Nie ma

odbić. Nie byłoby odbić, gdybym cię

nie spotkał. Zamknięty obraz

na otwartej ścianie. I klucz

połknięty w porę. Klucz.

                                                                                                             Jerzy Hajduga

Ty mój cyganie miłości

ty mój cyganie miłości gdy usta otwarte

a wypełniasz je melodią gorącą jak ognisko

gdy moje piersi dachy bez domu

ochraniasz dłońmi miedzianopalcymi

gdy brzuch jak cyrkowy wóz

pomieści ciebie i nasze nienarodzone dziecko

ty mój ty mój cyganie miłości

gdy już nie wiemy jak od siebie zabłądzić

Bogumiła Jęcek

Parowanie

druga połowa września

I dobrze, że za mostem był las.

Prawdziwy bo czarny, widać, że z ziemi,

z sadzy – powtarzał ojciec – i ogniska nie trzeba

rozpalać, samo wypuści czerwone listki,

rozrośnie się. Wrzucaliśmy gałęzie, patrząc,

jak dym wchodził w mgłę. Między drzewami

łączyliśmy się w warkocz.

Latem

rzeka rozbierała się z wody, prosiłaś:

przenieś mnie.

Jakub Jurkiewicz

Niewracaj - ność.

Nie wracaj

z krainy fantazji,

do której

zaprowadziła Cię tkliwość

gęsiej skórki.

Materacowe sprężyny

ugięte nadal

plotkują już

o nas.

Powiewająca firanka

wygląda za okno. Niezwykła

niezwykła do widoku

na

gości.

Jesteś czerwona,

nie wracaj.

Waldemar Kazubek

Żryj suko

Potasuj karty - powiedziała

i nie chodziło jej o pasjansa

na wzgórku łonowym

dała sobie wytatuować

królewskiego pokera

dobrze że nie co innego

strzeliło jej do głowy

tak bardzo kochała psy

jakby wtedy brzmiało

nie dla psa kiełbasa

Grzegorz Kielar

stolik zanadto pojedynczy

stolik dzisiaj nie taki jak zawsze

i jakby zanadto pojedynczy

na stoliku cukier rozsypany

w biały wiersz

pokruszone słowa próbują

ułożyć się między sobą

w gramatyczną całość

w taki dzień łatwo nabawić się

miłości z powikłaniami

Krzysztof Kleszcz

AntyWalentynka

Miłość można pięknie

Ubrać w wersów wzór

Potem to rozpisać

Choćby i na chór

Ale nie rób tego

Kiedy kochasz mów

Jedno lub dwa słowa

Ale przejdź od słów

Mariusz Kusion

Gra przedwstępna

specjalnie dla ciebie zostanę taki kanciasty

i cudny. dam ci czasem drobniaki. na buty

na zimę

bo mi nie zależy

przecież. takie gołe girlsy to noszę na krawacie

co się sam wiąże i usuwa ciążę

ok! będę więc męski i władczy jak Dżoker i

Batman jak Chrystus z ikony Che Guevara Ernest

Hemingway Lenin Hitler Bond Kmicic i ibn Laden

jak Putin i Rasputin crazy sex machine

rozedrgam cię całą jak parkiet

w kwiecisty pejzaż impresjonisty

uwiodę

jak automat. mam wszystkie żetony. bo mi

przecież

nie

zależy

będę twardy jak kodeks i

pociągający jak nos kokainę

póki nie uciekniesz ode mnie

w moje dłonie wilgotne od szklanicy

mojito z kolegami co wieczór. bo mi nie

zależy

tak mocno. schowam wszystkie wiersze

w podwójne dno szuflady. butelki

zagrają tylko nam na wietrze jedne

o drugie słodką melodię. po mojemu słońce

zakontraktowane przeszyje nas jedno o drugie

w przyjemnie kiczowaty obrazek. tak mocno

mi nie zależy

Karol Maliszewski

Do krwi

                      Joannie

Nie mówiłem ci tego nigdy,

za naszymi plecami marszczy się

celofan, kończy świat; ale trzymajmy się

za ręce, całujmy;

(mogłabyś mi zrobić dziecko,

ja bym coś chętnie urodził w bólach).

Zwijają dywan trawy, gaszą światła

na końcu ulicy; tylko twoja

krew jest prawdziwa,

nie mogę zdrapać jej z kołdry.

Jakobe Mansztajn

WIOSNA - ROZTOPY

wieczorami na skórze jeszcze gęsio

zacieramy ręce i całą powierzchnią płuc

chłoniemy mleczne kłębiaste z ogniska

zapach świeżej trawy wierci się w nosie

i szczypie w gałki jak środek stycznia

tej wiosny z piasku ulepimy bałwana

pierwsze komary chyłkiem wchodzą w krew

jeszcze trochę a zaczną się owoce

i będzie można wpychać łapy po nieswoje

tymczasem parujemy z przejęcia

roztopy zapaleniem wgryzają się w kości

minuty człapią jak po grudzie

a co jeśli powiem że cię kocham?

Wojciech Michalec

Zakochani 
                     ballada

jest most na południu

byłem tam nie sam

zamykają tam miłość

widziałem nie sam

kłódki rdzewieją czas płynie

Zakochani skaczcie z mostu

Woda zimna bezlitosna

uchrońcie miłość

zatrzymajcie czas

domy płyną samochody dzieci

widziałem nie sam

wieczory dzielą poranki ranią

byłem tam nie sam

kłódki rdzewieją czas płynie

Zakochani skaczcie z mostu

Woda zimna bezlitosna

uchrońcie miłość

zatrzymajcie czas

Zbigniew Milewski

Po słowie

Na początku był cytat, więc bez posądzenia

o świętokradztwo mówił jej słowo i stała się

historia miłosna ( ochrona danych osobowych )

w mejlach, wierszach niczym w "zapisz zmiany".

Przyszły mąż, ( daj Boże), artysta - prawie cygan,

uczył się od niej języka i myślenia od całowania

do jak być albo nie być cyganem, który nie kopie

studni, lecz wodę ze źródeł pije, jak okradać,

być wyżej, nawet gdy ona nad nim kołysze się

nago. To jest jak kamień węgielny do małżeńskiej

pętli, gdzie wspólne zasupłanie. On lirycznie zaklina,

że będzie podmiotem ich wiersza. Ona po słowie

ograniczyła wszystko do znaku brzucha. I słowa

rozpisały się w zagrabkach – cygański romans  

Robert Miniak

dym

nie, nie możemy stąd uciec, widziało nas za dużo

drzew. pomyśl, że dym z komina jest sznurkiem,

którym przywiązano nasz dom do nieba, ziemia

podchodzi do gardła, czeka na sen. niedługo wniknie

do środka i każe pić deszcz, a my uwierzymy,

że tli się w nas zielony ogień, porasta płuca

jak płonnik. trzeba wrzucić do studni kamień,

patrzeć, jak wszystko pęka, a potem zrasta się,

drży. zostanie po nas popiół. dziś miałem wizję -

leżeliśmy, a dach nad nami był wielką, przezroczystą

soczewką. krzyczałaś, że zaraz znajdzie w sobie słońce.

zapali.

Piotr Mosoń 

poetessa

mówiło się o niej
- fajna dupa -
z obowiązkowym gwizdem zamiast wykrzyknika
i pęczniejącą wyobraźnią


tyle że poetka więc ozdobny grymas o miłości
już na wejście
podnosił poziom adrenaliny i nieufne
stygło libido


z taką mądralą nigdy nie jest do końca wiadomo
czy pozwala się obmacywać po cyckach
tylko po to by potem wykpić stosem słodkich słóweniek
które zrazu wydały się wypasionym komplementem
a potem zaczęły gnić


ona zawsze tak miała
dopiero po zdarciu błyszczącej od brokatu obwoluty
(podobnie jak majtek z podejrzewanej o poezję)
dostrzegałeś bracie że właśnie zostałeś
skompromitowany aż do siódmego koszernego pokolenia
a tego byśmy nie chcieli
za żadne ssanie


o nie!
to już bezpieczniej nabełcić się z glana
i puknąć w bramie jakieś mięcho
co nie odróżni samego ha od tego drugiego
nawet na kolanach

Wojciech Mszyca

powieki  odklejają się 

oczy wysyłam na zwiad
ciebie już nie ma

kuchnia

kubek
ze śladem szminki

w środku resztki kawy
spokojnie dopijam
sprawdzam jak dzisiaj smakujesz

wyjątkowo dla mnie

mimo braku miejsca na różnicę
piękna codzienność

Dorota Nowak

puzzle

krążysz we mnie punktowo
w tle cienie przemykają kratkami
tam zanikam najbardziej

czynnik z czwartego wymiaru
mnożąc twój obraz od lustra do lustra
uszkodził rogówkę

liczę godziny i miejsca
dodaję słowa czytane w milczeniu
układanka przypomina jej obraz

nie ma mnie po twojej stronie ekranu

Ewa Olejarz

Lola

Jego żona zakuła się w pas cnoty

z własnej woli zamknęła się przed tym człowiekiem

Odgrodziła się od niego jak od Lewantu:

papierosów kawy i alkoholu

Odseparowana od wszystkiego co zmysłowe

zamknęła się w łazience

Czysta i wyparzona z pożądania do uniesień

rzuciła mu w twarz jak w lustro

- Nie szarp mnie

Grażyna Paterczyk

Kosmata noc

zaczęło się niewinnie

księżyc świece wino

soczyste i słodkie wnętrza

rozsadzane wspomnieniami

umiejętnymi rękoma przywoływane

miękkie i gładkie dotyki

usta wilgotne i chwytne

coraz bardziej rozumiejące zapachy nocy

szepczące ciała czerpią soki

zgarniają mądrość i dojrzałość

kolejnej nocy

Stanisław Pawłowicz

pierwszy śnieg

spójrz

śnieżnymi płatkami

spadają z nieba marzenia

i płyną bez słów

białym oczekiwaniem

na zmrużone powieki

wczoraj w ciszy

całowałem twoje łzy

a teraz bez słów

przytulam wilgotną twarz

                                                                                                       Wojciech Jacek Pelc 

a mężczyzna a kobieta

a mężczyzna podejdzie do okien do wnętrz
kwiaty zaschnięte na kość zrosi zielenią
zapuka do powiek uniesie przeczyta ich treść
zwiąże silnym zapachem otuli niedzielą

a kobieta odważnie naga stanie w drzwiach
pozwoli dłoniom wypuścić na wiatr sekrety
jak dziecku bajkowo opowie zabije strach
spłonie wieczornym ogniem wyruszy naprzeciw

a wspólnie zbudują z czterech złożony kąt
i czajnik i stół i koty kurzu za szafą
świadectwo w kołysce codzienną radość i trud
i pewność że już bez siebie żyć nie potrafią

Ewa Pietrzak

Czwarta rano


słońce wychyla twarz znad drzew
ubiera łąkę szaro-różowo
(wieczorem będzie liliowa)

któż cię będzie łączko kosił
jak ja będę szablę nosił
samo się ciśnie na usta

nie nosisz szabli a łąki nikt nie kosi
dlatego łaskocze moje biodra
resztkami nocy schładza skórę

łączko łączko zielona

uśmiecham się – skąpana w rosie
(cudowny kicz letniego poranka)
my i pies rozsiewający w biegu
nasiona traw na następny rok

wracajmy – już piąta

Sławomir Płatek

wiersz walentynkowy

O jaki jestem zakochany!

Aż w sercu mym powstały rany!

I cały dzień przez to płakałem

bo tak strasznie się zakochałem.

Czuję wielką estymę i afektację

oraz egzemę, lobotomię i masturbację.

Nagle w mym życiu pojawiają się nowe słowa

i wszystko jest zupełnie od nowa.

Nazbieram mej lubej kwiatów polnych

i zrobię bukiet bom do tego zdolny.

Sprezentuję mej lubej Sofię Melnik z kwiatami

i już zawsze będzie miłość między nami.

Ma luba jest jako łania

co po polanach się słania,

oczy twe jak gołębice,

i masz pulchne, jędrne lice.

Resztę życia chcę spędzić z tobą

bo jesteś do tego idealną osobą,

ale ty jeszcze nie wiesz że kocham ciebie

i że jestem w tak ekstremalnej potrzebie.

Nie szczędź mi widoku twych oczu przejmujących,

swym widokiem mi w głowie mącących.

Bo cię widzieć jest jak widzieć słońce,

takie twe oczy są przejmujące.

Wkrótce będą Walentynki.

Z bólu tłukę w ścianę, aż spadają tynki.

Nie zniosę jeśli z innym pójdziesz na bal,

chyba się wtedy zabiję, tak mi będzie żal.

A ty się nigdy nie dowiesz że cię kochałem

i że przez to bardzo cierpiałem,

gdy ja zimnym trupem legnę u twych stóp,

a ty nawet nie uronisz łzy na mój grób.

Więc przyjmij chociaż ten wiersz walentynkowy,

napisałem go specjalnie, jest zupełnie nowy.

Może poezja twe serce poruszy

i nie zostanie wobec mnie w zupełnej głuszy.

Kacper Płusa

Okulary

jak minęła podróż w dżdżysty czerwiec? pociąg wlókł się bezdrożami.

do stacji piotrków było jeszcze trzy kwadranse. przed oczami twój obraz.

gdy czysta jak wódka w klubie jazzga tańczysz foxtrota na trzy czwarte

a teraz peron. w ustach papieros. trzymam naręcze róż i szampana.

deszcz szemrze. dwudziesta trzecia czterdzieści trzy. taksówka czeka.

dojeżdżam pod wskazany adres. ukazujesz się w otwartych drzwiach.

całuję ciebie w twoje okulary z języczkiem, z języczkiem u wagi

przesuwam swoją ciepłą ręką po wewnętrznej stronie uda. Proszę

uchyl rąbka tajemnicy. uchyl rąbek u spódnicy

Małgorzata Południak

Erotyk

Pod kołdrą dotykamy się - szczelnie.

Zawiśniesz bezwstydnie wpatrując się w każdy dołek,

jakbyś chciał zaprzeczyć, że jesteśmy wyjątkowo

mięsożerni, chociaż w doniczkach hodujemy kawałki ziemi,

kamyki, podlewamy gałęzie pozbawione liści, gadanie działa, skazuje.

Bezwstydne palce przygotowane, by znowu spłonąć,

z zamiłowania do form, wgłębień, marszczą się w pięknych paroksyzmach

i rozpoczynają proces, który sprawia, że omijam ulotność

awangardowych miejsc i chęć wypatrywania do bólu znajomego ciała

tylko dlatego, żeby wiadomość o ciągłych zmianach

tweedowych marynarek na płótna, z których sypie się półwieczna farba

- nie powróciła. Przytulam przebudzone w nas zgłodniałe zwierzątka, czekam

aż odwrócisz czarny papier i zostanie portret, wtedy można by odcisnąć

awers. Zwinie się wstydliwie jak fragmenty wycinanek, ułożone w kompozycję

erekcji.

Bogdan Prejs

prośba

gdybyś dała mi chociaż nadzieję

że przy tobie nie będę miał ochoty

przegryźć sobie żył

to kto wie

może uwierzyłbym

że jesteś moim przeznaczeniem

Renata Radna Mszyca

 Bezimiennie

Był wieczór wietrzny i spłoszony. Zbierało się na deszcz.
na żółtych i mdłych horyzontach porządkował się już dzień
do odjazdu.*

peron po zmroku jest jak dom towarowy po wyprzedaży,
resztki wyłażą z zaułków. deszcz pada
i muszę iść. taki obraz.

zawiadowca przekłada termos z torby na peron
jak kolejny etap: masz bilet jesteś wolna.
stoję i czekam, myślę o relanium
uzależnia – wiem, czytałam ulotki, uzależniam od siebie.
tory idą parami, parą wiatr podwiewa sukienkę -
czuję chłód.

mogłam posłuchać Zbyszka, zabrać ze sobą coś ciepłego
jesień to szalik, powtarzał zanim zmarł na zapalenie płuc.
ja zapalam papierosa i opierając się o pierwszą zapowiedź,
szukam ciepła.
ręce w papierosie, w kieszeniach, walizka obok i zapach jagód
których nikt nie zbiera w lesie
- rosną w słoikach, przy drodze, wystarczy mieć samochód -
śmiał się Zbyszek gdy szłam drogą, polami,

brązowego cynamonu pałeczki, takie śmieszne, zwijane
w sklepiku starego Szulca,
ich zapach był bardziej kuszący niż kadzidło.

- Zbyszka nie ma a ja czekam na pociąg -

tory idą parami idę sama. pociąg cynamonu do jagód

Wieczór był wietrzny
spłoszony

*Bruno Schulz

                                                                          

                                   Juliusz Rafeld

SPOKO, MAŁA…

nie, nie mówię, że cię kocham,

tylko że miło czuć twoje tętno

trzymając dłoń przy ustach

nieprawda, że nie mogę żyć bez ciebie,

tylko że miło czuć twoje stopy

po mojej stronie łóżka

nie wyobrażaj sobie, że tęsknię,

tylko że miło będzie widzieć twoje włosy

rozczesywane przed lustrem

w ogóle sobie nie myśl,

że jesteś ósmym cudem świata,

albo że mnie zaczarujesz uśmiechem

i niebem przysłoniętym rzęsami,

zwyczajnie, mało się rozglądałem tego lata,

bośmy najwyżej chwilę dziennie nie byli sami

no, chyba żeby mi ciebie zabrać chcieli

od jutra i już na zawsze,

to bym cię porwał z tej Ziemi

i na Księżycu schował pod płaszczem

że cię kocham – wyszło w kartach...?

Wojciech Roszkowski

Seks na plaży

Zmierzch to wąskie szczeliny w całunie,

tu kipi purpura, tutaj cię widzę na granicy nocy,

gdy na skórze, świeżej jeszcze i mokrej, kładą się

freski z nitek alg, rdzawe oploty na biodrach i piersiach.

A jeśli taką wykluło cię morze – piękność dnia –

ulotną na rozgrzany piasek?

Przecież wiesz, pustynne kwiaty pachną najmocniej.

Wystarczy dotknąć, a osunie się kolejna kartka z kalendarza

Pirelli w kafejce na Côte d'Azur. W spojrzeniu dziecka oczy kociąt

przed zawiązaniem worka z kamieniem.

Płoniesz, gdy przyjmujesz jak wiatyk drobną monetę w usta.

Taniec godowy, ta sama gra, wstępna wyliczanka:

Tequila Sunrise, Martini, 69 Specjal...

Wybierzesz, zanim ostatnie ciepłocienie spłyną za widnokrąg:

Piotr Rudnicki

Podróż

dziś popłyniemy białym ptakiem

w przestworza które są nieznane

ulotne myśli uciekają

przed tym

co spotka je nad ranem

ty nagle budzisz się zmęczona

z głębiny nocy niepojętej

zabijasz lęk zziębniętą kawą

poświatą szarą myjesz ręce

dziś popłyniemy białym ptakiem

przez uczuć najdziwniejsze sploty

umarłe myśli odlatują

w ostatnią drogę bez powrotu

nad zrębem planet się unosisz

odległa

senna

niepojęta

kiedy już zgasną światła rampy

czy będzie wolno mi pamiętać

Robert Rutkowski

* * *

                                         Żonie

Prawdziwa miłość przychodzi tylko

do ludzi dobrych — mówisz.

Nigdy wcześniej nie myślałem o sobie

jak o kimś dobrym.

Jakub Sajkowski

Englishman in New York

Powiedziałaś wtedy: w tekstach Stinga jest wszystko.

Może chodziło ci o Shape of my heart? Wyobraźmy sobie:

moje serce jest w żółto-czarnych barwach,

ma kształt odwłoka zakończonego żądłem, który zamiast bronić,

wbija się w gardło, puchnie i zajmuje strasznie dużo miejsca.

Na nic zdają się tłumaczenia i znaki. Spytałaś: może więc tak

jak najstarsi Rzymianie zrezygnować z nauki

umiejętności mowy i dawać dzieci na wychowanie psom?

Wydało mi się to głupie. Znam przecież jednego psa,

który nic, tylko przegryza kable. Potem jednak śniło mi się,

że morderca wspina się do okna,

odczepia od ściany, upada i dostaje afazji powypadkowej,

zaplątany w łodygi bluszczu. Pies podchodzi, nie dzwoni po karetkę,

przegryza kłącza. Teraz człowiek jest wolny, czysty

Karol Samsel

Gody

                          Marcinowi Niewirowiczowi

W miasteczku moich pragnień

unita znalazł jelito oceanu.

                                                *

                                               * *

Usprawiedliwiałem się, że

ono nie ode mnie, to jakaś

macherka – czyjś pański

łeb albo boży spichlerz.

Moje były wiersze: w miasteczku

pragnień nie stwarzałem rzek,

anielskich hodowli, nie chciałem

zstąp duchu i odnów, i odnów.

Pierś była utuczona

na paśmie ukośnym:

jaskółka w tornadzie,

a odstawiony oskard,

penis? Pełen chleba.

BSława Sibiga

***

pierwsza randka

słowik spiewa

coraz głośniej

***

płomienie miłości

z jednego listu

na drugi

Jacek Sojan

o maj darling

żeś kameleon raz blondynka raz brunetka

przecież wolę gdy za ciebie mówi „trójka”

albo „zetka”

że nie rozbierasz się już dla mnie lecz do wanny

żeś pół robotem a pół panną i nie manną

i choć przyznaję ciągle tęskniąc do łaskotek

wolę dystans oceanu od idiotek

żeś mnie wyzwała chamem zbójem oszołomem

żeś za górami za lasami jednym słowem

powiem ci piękna całą piersią odetchnąłem

jakbym się znalazł sam choć goły gdzieś w przerębli

za podbiegunowym kołem

dzisiaj ostatnim ja stoikiem tu w Krakowie

choć pewnie cymbał może pajac gdzieś w połowie

żeś mnie rzuciła nie żegnając choćby słowem

ja cię love

Julia Starowicz

Wiatrem zapisane

czerwone usta czerwone wino

mówiłeś twoim będę dziewczyno

trunek upojny z ust mych spijałeś

czułe namiętne frazy szeptałeś

dziś tylko wiatr hula w mej głowie

że kochasz jeszcze czasem mi powie

czerwone usta wyborne wino

smak ten wciąż czuję wcale nie minął

wiatr nadal hula uparcie w mej głowie

czy kochasz jeszcze

już nie odpowie

czerwone usta wino czerwone

każdy z nas patrzy dziś w inną stronę

i chociaż serce ściska ból

nie wychodzimy ze swoich ról

tak nam dziś każe żyć ten świat

ścieżki wytycza siostra lub brat

a ja ci powiem uwierzyć mi chciej

miłość z wiatrem powróci że hej

Janina Szołtysek

opuścił ją nawet deszcz

w nieistniejącej godzinie pomiędzy ostatnim telefonem

a terminalem w Stansted nie słyszy swoich kroków,

więc jej nie ma. wślizguje się z bagażem lżejszym

niż przed chwilą w różnicę czasu. tak samo nierealna

jak hotelowy pokój naprzeciwko Parku Velentines,

w którym też nic się nie wydarzy. spogląda śmiało

nagim ścianom w oczy, bo wie, że ta historia nigdy

nie będzie miała końca. dopóki z nieszczelnego kranu

kapie woda, łatwiej jej przejść na drugą stronę prawdy.

w sen.

Wiktoria Szumiata

El Dorado

falbanki koszuli nocnej

szeptały coś o tym

że przecież jesteśmy silni

kiedy po dziecinnemu narzekałam

na brak klimatyzacji

wiele zmienia zaimek moja

pozłacane ornamenty

uspokajający chłód oranżady

i pocałunek w siódme od góry żebro

wilgotna pościel

oddech głęboki że aż strach

podejrzenie malarii i tym gorętsze uściski

wiesz nigdy

nie chciałabym zdradzić tych oczu

w których błyszczą wszystkie kontynenty

Jarosław Trześniewski Kwiecień

kiedyś 

                               Braciom Grimm

kiedyś  zażenowany

w krótkich spodenkach

podlewał kwiaty w ogrodzie

którego dzisiaj nie ma

z głębi wypływało pomarańczowe

światło a dziewczynka z ogromną

kokardą na głowie i piegami na nosie

powiedziała :uważaj przed chwilą

uprowadzono

Jasia i Małgosię

stracisz ślad

po latach na koleżeńskim spotkaniu

w jakiejś szkole

przypomniał dziewczynkę z ogrodu

była już starą czarownicą

piekącą pierniki

serduszka

na dzień zakochanych

Elżbieta Tylenda

DLACZEGO ŚMIEJESZ SIĘ KOCHANIE

naszą metropolię nazywasz czarodziejskim światem

który ciągle ulepszasz nie widząc że utykam

i gubię trop na wspólnym wybiegu

siła odśrodkowa porywa wszystko

spycha coraz dalej

więc unosisz się wyżej

coraz wyżej oddzielasz tlen od resztek powietrza

proszę – nie znacz nowych terenów i nie śmiej się

w tej ogromnej przestrzeni

jesteśmy już prawie niewidoczni

Andrzej Walter

historia pewnej miłości

najpierw wypatrzyłem twoje oczy

twoich oczu głębi światłość

na rozstajach jawy i snu

z cząstką ciebie

wyrzeźbiłem

przeogromną miłość

pośród deszczu powagi

i trwogi upadku

patrzę teraz radości

prosto w oczy

w kręgu uciekających dni

i resztkach sensu codzienności

wygrałem taką miłość

pośród schematu lustra

wokół wielu dusz

zimnych po cichu

choć są

i twoje ciepło

prowadzi nas

w gąszcz chwil

niezatapialnych

jestem twój …

Krystyna Wieczorek

Niecodzienne zderzenie

Dawno już przestała rzucać gromami

i tak nigdy nie przebiły mokrych poduszek

więc niebo spało nad nią znudzone

a ona płynęła jak rozleniwiona rzeka

dzień

za dniem

głaszcząc swoje dno

topiła smutki i niepowodzenia.

Dobra z niej była codzienność.

Aż tu nagle nie wiadomo skąd

- ty .

I co ja mam jej teraz powiedzieć ?

Iwona Wierzba

Zaproszenie

podsuwam ci

siebie

usłużnie jak

struna

dźwięków i czułości

głodna

zapraszam

na koncert

parzysty

na kształtów pomykanie

na dreszczy skandowanie

na westchnień wniebowzięcie

na czułych słów poczęcie

a ty

powtórzyłeś się echem

w dreszczu

jakbyś wzruszał

ramionami

                                                             

Ewa Włodarska

Linia

Masz przenikliwe oczy. Gdy głębiej osiądą
w nich obrazy, maleją rzeczy wielkie. Zdania
stają się tłuste, drążą nadęte skorupy
kontynentów – przyciągasz na wysokość wzroku.

Nie zdążę się zestarzeć. Niewiele zostało
na rozmowy, a tyle do zrobienia; mogę
tak dobrze cię zapomnieć, nim na tamtych krańcach
niebo się zazieleni. Odległość jest mapą

rozproszoną pomiędzy ułamkami czasów.

Grzegorz Wołoszyn

Sancho Quijote

                           Magdalenie

              ta, co idąc - nie idzie, a tańczy
                                     Stanisław Grochowiak

Osioł Don na urojonym rumaku
kopie kopię w przypływie szału.
A ogier Sancho na ośle pomału
zbiera drzazgi skrzydeł wiatraków.

Odgryza różom karminowe główki,
wypluwa pod kute kopyta.
A Sancho cierpliwie w locie je chwyta,
chowa pod sercem za pazuszki.

O swojej pani wciąż marzy i gada,
obłędny w jałowych manowcach.
Sancho w milczeniu zaplata po nocach
płatki róż jak pióra na drzazgach.

Broni honoru i cnoty rycerza,
bredzący w gorączce ideał.
Pansa tymczasem, tam gdzie Dulcynea,
na różanych skrzydłach już zmierza.

                                                                                                                   Katarzyna Zając

List w butelce

Jasne błyski na falach to dryfujące karteczki,

które rozpadną się, nim opiszę mężczyzn oprószonych

algami i solą. Zmęczone kutry kotwiczą cienie

na mieliźnie. Kołyszesz hamakiem, podobne kołysanie

jest we mnie. Obserwuje nas rybitwa. Jej oczy przypominają

spojrzenie babki ze starych fotografii. Może na tej plaży

odczuła pierwsze ruchy jak trzepot skrzydeł kolibra?

Lipiec jest czasem odliczania i nasłuchiwania. Nigdy nie byłam

piękniejsza niż teraz. Jest czas rodzenia i umierania,

czas sadzenia i wyrywania tego, co zasadzono.

Ubywam każdego dnia, ale to mnie nie dziwi, wsłuchuję się

w śpiew humbaka, otwarta na oścież.

Natalia Zalesińska

zobaczyć ultrafiolet

istnieję, a może tylko się odbarwiam?

nie, nie zdejmuj okularów i zostaw uśmiech.

po upałach spłynę na ciebie deszczem.

wszystko jest inne. widzisz?

soczystość w grze kolorów,

on w ulubionym fotelu bawi się

turkusowym kolczykiem na języku.

opowiada o kumplach, kobietach,

durnych rozmowach i że tylko przede mną

obnaża się w ten sposób. śpiewa

love letter

za oknem sydney, sypka plaża

i wszystko jest

jasne.

Obrazy autorstwa Krzysztofa Schodowskiego

__________________________

wiersze opublikowane za zgodą Autorów.