jeszcze słyszę jej szept w adytonie

Krzysztof Mich

piłem wino na plaży

na kamienistej plaży kyliks przewrócił się i spadł

wino spłynęło cienkimi strugami kropla po kropli

patrzyłem jak słudzy znoszą po schodach amforę

i kosz pełen jedzenia ich widok nie cieszył mnie

rzekłem więc by wrzucili wszystko do morza

albowiem nic nie są warte jeśli radości nie dają

odrzekli cóż ma cię cieszyć gdy sam siedzisz

na kamieniach śpiewać nie chcesz tancerki

odprawiłeś przyjaciół na ucztę nie zapraszasz

patrzysz tylko jak woda pieni się u brzegu

tak było tak jest tak będzie rzućcie to delfinom

połóżcie na fali gałązkę mirtu niech płynie

kiedy rzucili podniosło się garbate dno morza

wyszłaś do mnie na brzeg wspięłaś po schodach

wino zaczęło smakować

kazałem więc rzeźbiarzom kuć twoje posagi

i tuszem malować postać na wazach

abyś przetrwała

dłużej niż piana wzburzona

na białej cypryjskiej skale

na ruinach Troi 

jeszcze słyszę jej szept w adytonie

słowa rozchodzą się jak stare nici

odbijają od kolumn drgają i rwą

osnowa jak bandaż otula głowę

patrzę jak dzień umiera supernową

aby zmartwychwstać czarną dziurą

jutro Kasandra umrze

jak gwiazda której nie dostrzega

słyszała o niej od kochanków astronomów

lecz oni nie interesują się tym co widzi

myślą że ich

dlatego chwalą jej mądrość

kosmos astronomów kończy się za progiem

na ruinach Troi słychać krzyk

lecz opadł już kurz nad drogą którą ją wlekli

w Mykenach ostrzą ksiphos

Agamemnon śpi

usta Kasandry spragnione są pocałunku

ciągle wierzy że spadnie klątwa Apolla

lecz dzisiaj nikt jej nie pocałuje

nawet ja

wychodząc z jaskini

„coś strasznie dziwnego ma do siebie pismo Fajdrosie”

Platon

na ścianach mojej jaskini próżno szukać rysunków wołów

wszędzie tylko słowa Fajdrosie słowa i milczące postacie

przekraczające granice nocy cichcem wskakujące do dnia

niezauważalnie depczące dywan wślizgujące się do łóżka

kiedyś wydawały mi się bliskie jak Arystokles

lecz umierały za ścianą

aby wyjaśnić śmierć sięgnąłem do słów

brałem kolejne na spytki metodycznie przesłuchiwałem

nawet Sokrates przepadł bo tłumaczył się niewiedzą

ona jednak nie chroni przed karą

i zrozumiałem że słowa nie są odpowiedzią

ona jest w nas

___________________________________

publikacja za zgodą Autora