„Kolebka” Katarzyny Zając to książka pamięci i przemiany. W tych wierszach spotykają się dzieciństwo i dorastanie, rzeka i las, babki, matki i córki, cała linia przekazywanej mądrości, bólu i czułości. To poezja, w której natura jest lustrem biografii, a biografia nicią wplecioną w większą tkaninę świata. To zapis życia rozpiętego pomiędzy utratą i odradzaniem, pomiędzy pamięcią i przyszłością, między głosem ziemi a oddechem człowieka. Jako projektantka książki mogłam jedynie podążyć za tym rytmem. Grafiki i litery musiały nauczyć się milczeć, żeby nie zagłuszyć delikatnych drżeń rzeki, nie przerwać rozmowy z przodkami, nie zasłonić cienia brzozy czy blasku lipcowego słońca. To książka, w której obraz i słowo spotykają się na prawach współoddechu, gdzie strona staje się przestrzenią słuchania, a nie dekoracją. „Kolebka” jest zaproszeniem do zanurzenia się w rzece pamięci i doświadczania. Jak w każdym nurcie płynie życie, które mija, ale nie znika. To poezja, która – jak woda – czyści, uzdrawia i nie pozwala zapomnieć.
Małgorzata Południak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Wpisy ad personam będą usuwane