Ofiaruję Ci swoją przyjaźń, pielgrzymie. Dom bez widoku na przyszłość

Paweł Łęczuk 

Ostatni dzień kwietnia

Najpierw odeszły od nas koty, podobno na skutek zgonu

sąsiadki. Śmierć, to jednak odejście.

Nastał pogodny styczeń. Otrzymywaliśmy tłuste wieści

w coraz szczuplejszych rozmowach.

Mroźny luty. Pusty marzec. Pomylona data imienin.

Spoglądanie chyłkiem w zasłonięte żaluzjami okna.

Nie przetrwaliśmy próby. Kości zostały spalone.

Dziś jadę na Bródno. Stoję nad grobem jak kiedyś

pod drzwiami. Milczysz. Mówię, kwiatki powiedzcie mi.

Kołyszą się wstążki z napisem ostatnie pożegnanie.

A przecież to dopiero początek. Niekiedy wracasz,

bo życie to przecież rozstania i powroty.

lipcowy poranek

znalazłem cię pośród chwastów tak jak kiedyś

górniczy kozik którego nie zdążyłem ukryć na czas

przed wzrokiem ojca stary sztygar powiedział

że to nie jest nóż do zabawy

kazał oddać odnieść na miejsce

ktoś musiał nadal wydobywać z ziemi chleb

karmić szarą masę pozbawioną marzeń

perspektyw i buntu 

dziś wiem że znaleźć nie znaczy skraść

odróżniam góry od hałd

Imperium

Coraz częściej wracam myślami na Wschód.

W jaskini Lwa mieszam ze sobą wątki i wojny.

Pokój drażni pustym wspomnieniem. Za oknem

chłód białej nocy. Szklanka wódki na biurku.

Jednak nie piję za Twoje zdrowie. Czekam

na kolejny transport. Nową opowieść o tym

jak zdobywano mięso na stół weselny w czasach

kryzysu i kto komu zjadł babcię.

Palimy więcej niż powinniśmy, nie dbamy

o płuca. Tracimy głos. Mówią już tylko palce.

Trzeszczą jak  kości naszych bliskich rozsiane

po kresach odzyskanych i utraconych majątków.

Ofiaruję Ci swoją przyjaźń, pielgrzymie. Dom

bez widoku na przyszłość, duszoną cebulę

i marynowany kwiat kopru. To lepsze niż antybiotyk.

Pomaga przetrwać.

___________________________________

publikacja za zgodą Autora