Wystarczy że nie ma cię przez chwilę

Roma Jegor

Patrzenie w ogień

Siedzę tu i patrzę w ogień

Wiem - musi ci być ciężko tam z tym ołowiem w żyłach

bo lubi zastygać

Powtarzasz: nienawidzę własnych rąk ze śladami piekła

odkąd ogień je wypełnia nie ma w nich już miejsca

na moje koniki polne

I one smażą się tam w tobie kiedy ja tu siedzę

i patrzę w ogień

I tak bardzo robi się bezdźwięcznie jakby nigdy

żadnego instrumentu żadnej łąki myszy mszy

Pójdzie do piekła tamten bóg który ci to zrobił

usmaży go moja ludzka nienawiść podobna do słońca

Kocham twoje ręce i wszystkim bogom szatanom

aniołom i gąsienicom  –  wara od nich

Twoja prawa dłoń najbielsza z białych wąwozów 

ma żyłki jak liście winogron

Oplecie mi jutro palce

będzie pachniała wulkanicznym pyłem

z winnic Toskanii

01.10.2015

***

Wystarczy że nie ma cię przez chwilę

że zegar się przetacza przez równiny czasu

bez twojego udziału na końcu wskazówek

i już ślad zarasta i wciska się życie

zamienne jak odkrycie Marsa

i ścieżki niczym wielkie połacie paproci

Wystarczy że zapomnisz odłożyć na miejsce

swoją sprawę tak pilną jak zaćmienie słońca

i już wrócić nie możesz bo idzie pilniejsze -

pająk tka nowe motto i zamyka bramy

Trawa wchodzi przez progi lampy bardziej krwawią

niż tamto ukąszenie dnia co był i umarł

Wystarczy że cię nie ma przez sezon na chwile

na życie na minuty na myśl która zwiędła

i już nie możesz wrócić zarosło jezioro

jeszcze jesteś a przecież już nie słychać tętna

O mnie i o Tobie

Chodzić tak – wypełniona tym wszystkim

niczym bomba wodorowa

niczym jakaś Kasandra kaskada

kaldera pełna dzikich zwierząt -

kto to przeżyje

Czasem ci zazdroszczę cierpliwej sztuki

skupienia na liczeniu krwinek

kroków do drzwi do rana

do rany i ilości schodów z trzeciego na parter

gdzie papierosy piwo i inne przylądki

Choć burza huczy chodzimy wolniej

z obolałymi końcówkami włosów

i chłodem w pęcinach

Będzie się wspinał do miejsc

w których krzyżują nam się spojrzenia

tsunami stwarzał na obraz szaleństwa

i podobieństwo papilarnych linii twarzy

Benigni zapewnia że życie jest piękne

tylko jak długo przeżyje w nas dziecko

o niebieskich oczach kiedy w skrzydłach

mamy trotyl i żadnej piosenki w stokrotkach

__________________________

publikacja za zgodą Autorki