prawo do siebie

Agnieszka Wiktorowska-Chmielewska

Kontrasty

Między światem a nami – jego opis. kamienny

mur nie do przebrnięcia, przepaść. wierzę, że

ludzie z natury są gładcy. osad to tania karciana

sztuczka, zabezpieczenie przed bólem. dlatego

tak rzadko kocha się dziś innych. wyobrażenia

są bezpieczniejsze.  girlandy, alpejskie widoki,

tatuaże – pochodne rozpierzchnięcia. między

światem a repliką ściernisko. obszerne. możliwe

do przełknięcia. dla tych co wyjdą za margines.

Rzeczy małe

Gniew oczyszcza przedpole, mieli rzeczy małe

aż umilkną. wielkie wschodzą w sekretnych

kątach wyobraźni. Mandela nawoływał: nie ma

przyszłości bez przebaczenia. jedni twierdzą, że

psy żyją teraźniejszością, inni że wyrządzone zło

zostaje w zwierzęciu na zawsze. wypluć z siebie

kamienie zdoła każdy, może je też składować.

grawitacji nie robi to różnicy. gniew rozbudza

pozostałe zmysły, przebaczenie lekkość. kopniaki,

ekscytacja, blaszane puchary – obojętność

na ulotne wyzwala z małości.

Pierwsze kroki

Nienasycenie to korzeń goryczy i smutku,

amplituda emocji. seledyn na ścianach,

przestawione meble, czy nowa sukienka

z kwiatem lotosu w rozkwicie nie wystarczą,

by dokonała się zmiana. jestem narkomanką

wiecznie szukającą zaspokojenia w akceptacji

innych. poklepywanie po plecach i laurki.

gdybym była chmurą, myślałabym jak chmura –

w diamencie widziała kamień, w książkach

papier, w ludziach prawo do siebie. ale jestem

człowiekiem, i postępuję tak, jak wpajano mi,

odkąd założyłam skórę.

_______________________
publikacja za zgodą Autorki