dzień, w którym stracę wszystko, nawet swoją wiarę

Daniel Baca

***

jest wiele powodów, dla których powinienem ci to powiedzieć

i tyle samo, bym milczał. gdy patrzysz na telefon, który świeci

podczas szukania

zasięgu nie zwiększymy, jedynie dystans. próby odtworzenia

obrazu kończą się zwarciem. jakby strona nie została wczytana

jak tusz zawieszony na dolnej rzęsie

chcę być pewny, że jeszcze przed nami

dzień, w którym stracę wszystko, nawet swoją wiarę

dzień, w którym napiszę wiadomość

skończyłem się

e-papieros nie gaśnie

w gruncie nasze rzeczy pozostaną naszymi

tak jak ja pozostanę twój

przypisany na stałe seryjny numer

wersja beta

z widocznymi śladami użytkowania

summertime

we think too much

and feel too little

przyłóż rękę. usiądź wygodnie. spójrz

jak ramię przesuwa się i opada na żłobienia

czarnej płyty. wszystko już było, a jednak

nie chcę przegapić najmniejszego wybuchu

światła na sukience, którą ubrałaś specjalnie

na dzisiejsze popołudnie. doskwiera nam Gershwin

zsuwa się z fotela. spotyka nas nisko przy ziemi

w pozycji wygodnie wymownej

jak botanicy pęsetą

umieszczają kokorycz w atlasie, tak nasze źrenice

przez okno chwytają niebo

za rąbek chmury

prawie ci wierzę, kiedy mówisz, że dobrze

komponuję się w tobie

o miłościwe lato

kobiety nie mówią prawdy, świadome jej istoty.mężczyźni - przeciwnie.


na końcu krajobrazu migoczące punkty,
przegrana melodia jak niestabilna istota.
trawy podchodzą bliżej.
intuicja krzyżuje dłonie, poprawia częstotliwość
sięgania wewnątrz i wydobywania powietrza.
oddechy jak jedwabne nitki odkrywają skórę
w okolicach piersi, wznoszą toasty.

możliwa łączność między snem
a wizją połyskującą w źrenicach.
wizją o ziemi spragnionej czerwcowych
poruszeń. o dwóch punktach zbieżnych
i rozbieganych za kurtyną świata.

polne ptaki transportują w dziobach
wiklinowe kosze. a w nich my, wraz
z pieśniami o niedokończonej
bliskości.

____________________
publikacja za zgodą Autora