o kimś obcym

Robert Rutkowski

Zrosty

Tatusiu, czy to prawda, że jak ludzie umierają,

to zakopuje się ich w ziemi?

Córeczko, umarłych chowamy

w sobie.

Jesteśmy ich domem

o fundamentach tak głębokich,

jak sięga pamięć.

To dlatego czasem czujesz się nieswojo,

ale nic bardziej Twojego,

bo nikt nie jest nikogo.

I dlatego w tej właśnie chwili,

kiedy po raz pierwszy w życiu pytasz o śmierć,

masz o sobie do powiedzenia

więcej

niż myślisz.

(2011)

Co jest dobre

Czytać Gottfrieda Benna

w przekładach Sławy Lisieckiej.

Wiedzieć, że za ścianą śpią dzieci

i nie śni im się nic

złego.

Myśleć o sobie jak o kimś obcym

i gubić się w domysłach.

Mieć odwagę wierzyć

w banały,

bo te zawsze są prawdą.

Lepiej: nie ufać projektantom wnętrz,

architektom sumień, poetom

antykoncepcyjnym.

Najlepiej:

siedzieć na plaży z butelką wina

i patrzeć jak morze chowa się w sobie

coraz głębiej.

(2012)

W 45. rocznicę śmierci René Magritte’a

Nie napisałem tego

wiersza.

(15 sierpnia 2012)

________________________________________

publikacja za zgodą Autora