przyzwyczajam się do myśli o końcu

Bogdan Prejs

mam nadzieję że po mojej śmierci

dzieci mnie spalą

wciąż nie noszę krawata

marynarkę od święta na nogach welury

rękawiczki kupiłem dopiero wczoraj

kiedy skóra na dłoniach popękała od mrozu

golę się wciąż od golenia do golenia

włosy ścinam raz na rok

jola szybko chwyta wtedy nożyczki i tnie

bo wie że mogę się rozmyślić

na wiszące nad moim biurkiem zdjęcie boba dylana

dzieci mówią: tata

i tylko dziwią się, że kiedyś grałem na gitarze

mam nadzieję

że kiedy przyjdzie ta chwila

włożą je do wewnętrznej kieszonki czarnej marynarki

i poprawią pętlę krawata

która nie uczyni mi już krzywdy

• • •

- Aloo? Tatuu? Mama Kaka Nana dada bum!

- szczebiocze przez telefon Emilka

opowiadając że jechała samochodem

z mamą, Karolem, Martyną i dziadkiem

- Kochasz tatusia, córeczko? - pytam

- Ta! – słyszę całusa w słuchawkę

i przychodzi mi na myśl

że gdybym teraz umarł

mówiłaby w przyszłości

że nie pamięta swojego ojca

dobra nieznajoma

przyzwyczajam się do myśli o końcu

oswajam ze śmiercią

jawi mi się jak wyśniona nieznajoma

która mnie odwiedzi

gdy będę jej potrzebował

w chwili upojenia

każda kobieta jest piękna

bo jest

_________________________

publikacja za zgodą Autora