Jeden wiersz o miłości i rozpaczy

Magdalena Bąk

Codziennie dotykam mięsa.

Kroję, dzielę na porcje dni.

Łopatka dotyku, kręgosłup sprężysty.

Udo podpieram innym udem.

Z wyuczoną precyzją dzielę, pakuję

i wysyłam mięso w świat,

na życie niebezpieczne.

Miłość.

Mięso.

Jest krew.

Znak, że żyje.

Że żyła przynajmniej

cielesna moja dusza.

________________________

publikacja za zgodą Autorki 

_________________________
wiersz, który wygrał Turniej Jednego Wiersza w Cudownych Latach.