Kiedy zostaję sama

 Hanna Dikta

Siostra Marta od aniołów

Kiedy zostaje sama, wyjmuje je z kosza.

Zawija w haftowaną chusteczkę lub kocyk.

To zależy, czy mieszczą się w dłoni.

Korytarz jest zbyt krótki,

by opowiedzieć im wszystkie baśnie,

więc wybiera same z dobrym zakończeniem.

Każdy malec powinien znać Andersena.

Nie, kobietom, którym poprawia poduszki,

nigdy nie mówi, że biały dym za oknem

to skrzydła ich dzieci

Prośba

Nie chcę już dłużej uciekać, rozpędzać się na oblodzonych

parapetach, huśtać pod słupami wysokiego napięcia.

Opychać życiem w pośpiechu, parząc tłuste palce.

Potem wymiotować do plastikowego kubka

i znowu stawać w kolejce do lady.

Zamiast pocałunku - seks, zamiast snu - drzemka na peronie,

nawet książki czytam cztery jednocześnie.

Z trotylem pod abayą nie można przecież zwyczajnie

przechadzać się po parku, lizać lodów w wiklinowym fotelu.

Rozbierz mnie wreszcie: do skóry, włosów, bieli paznokci.

Wyjmij z ręki granat,

 zatrzymaj

Włosy

Nadal trzyma w szufladzie perukę z końskiego włosia.

Tę, którą bawił się chory szczeniak i potem nie nadawała się już

do trumny. Ubiera ją albo tylko wyczesuje palcami

kurz spomiędzy silikonowych żyłek.

Pokazuje wybranym, między drinkiem i pierwszą francuską pieszczotą.

Uciekają, jakby obawiali się mikrobów raka między włosami.

Oskar prosił, żeby go w niej kochała.

Przyglądając się swojemu odbiciu w szybie, pomyślała,

że z profilu coraz bardziej przypomina matkę

 _________________________________

publikacja za zgodą Autorki