otworzyć oczy w czasach zarazy

Krzysztof Mich

***

próbowałem raz za razem
nie umiem pisać wierszy o zarazie
kościotrupy nie mieszczą mi się w szafie
ledwo upchnąłem w niej najbliższych
i trzy koty - Miśka Karola i Barona
nie wiem jak znajdę miejsce
dla czwartego
a co dopiero na miliard obcych
o nazwie jak symbol
z funeralnego katalogu

przecież mówiłem że nie umiem
pisać wierszy o zarazie

efekt nietoperza

w agonii nietoperz zamachał skrzydłami

nawet nie wiedział że żył w Chinach

dla niego to był prosty świat

deszcz jaskinia owady

oby do pierwszego

snu zimowego

i przyszedł chłop

prosty wieśniak z siatką

zdjął nietoperza ze ściany jak

jak w sadzie dorodne soczyste jabłko  

zaniósł do domu i zwyczajnie podciął gardło

w agonii nietoperz zamachał skrzydłami

cały świat zatrzasnął drzwi ze strachu

*otworzyć oczy w czasach zarazy*

otworzyć oczy to nie takie łatwe

pod powiekami mieści się świat

sprasowany jak kulka materii

zaraz po wielkim wybuchu 

może to stąd bierze się ten

grawitacyjny ciężar rzęs

otworzyć oczy spojrzeć na zegarek

czas przylgnął do tarczy jak przezwisko

do szkolnej ofiary - na krótko czy na dłużej

póki wskazówka nie stanie się celem

póki innej nie wytknie palcem

bezgłośnie nie oskarży kolejnej - to ta !

otworzyć oczy wsunąć kapcie

poczuć na stopach ciężar bytu

określić budzącą się świadomość

w jakiejkolwiek skali pomiarowej

matematycznej muzycznej modelarskiej

psychologicznej lub choćby Apgar

otworzyć oczy iść do łazienki

odkręcić wodę patrzeć jak leci

jak od strumienia odrywają się

i rozwarstwiają kolejne krople

czuć jak spływają po skórze

jak wtedy pod wodospadem

otworzyć oczy pogłaskać kota

zabrać pustą miskę napełnić ją w kuchni

czuć na łydkach jak futro wolno przesuwa się

po skórze wsłuchać się w coraz głośniejsze

mruczenie być jak Dolittle lub chociaż próbować

zrozumieć bliskiego przyjaciela skoro inni daleko

otworzyć oczy i drzwi lodówki

przeliczyć plasterki wędliny i sera

sprawdzić czy nie zaczęły pleśnieć

rozsmarować masło na kromce chleba

jak olejek do opalania na plecach ukochanej

i w milczeniu skonsumować ten związek

otworzyć oczy zaparzyć aromatyczną kawę

kontemplując mielenie ziaren przez młynek ekspresu

jak egzemplifikację ludzkich losów w historii cywilizacji

ocenić wartość fusów jako materiału ściernego

oraz źródła politycznych prognoz i przepowiedni

napełniać płuca aromatem – jedynym co pozostaje z ziaren

otworzyć oczy wyjść na balkon

rozłożyć ramiona szeroko jak skrzydła

nie machać to nic nie da wciągać powietrze

póki jeszcze można póki da się oddychać

rozkładać ramiona mierzyć dystans

do siebie do innych do rzeczywistości

otworzyć oczy na odległe wspomnienia

małego chłopca który błąka się pomiędzy

kamienicami starej Pragi a słonecznym Grochowem

jakby nieustannie naśladował odkrywców

zdobywał nowe terytoria wyznaczał trasy rejsów

pomiędzy starym a nowym lądem

otworzyć oczy sięgnąć po książkę

przysiąść z jej autorem na skraju pustyni

wsłuchać się w opowieść starego Berbera

nie zwracać uwagi na odległe szczekanie psów

patrzeć jak karawana szykuje się do drogi

albowiem już niedługo wyruszy

______________________________________

Publikacja za zgodą Autora