nie przeżyłbym tej nocy. tak się mówi, ale to nic

Jakobe Mansztajn

Ojciec i syn, i stolik z jabłkami

scena w pokoju, taki luźny układ:

ojciec i syn, między nimi stolik z jabłkami.

wydaje się, że nic, a w najlepszym razie

niewiele – siedzą bez słowa jak na strasznym

obiedzie. przed chwilą obaj przeżyli

śmierć człowieka w telewizji (jego ciało

na chodniku jeszcze krzywo leży cicho i krew

w nim jak bolid kończy właśnie finałową rundkę). światła

trzask, kamera odjeżdża i dopiero teraz widać:

gdyby nie stolik z jabłkami, mieliby do siebie

bliżej. a tak – siedzą bez szans, że wyjdą z tego cało,

ojciec i syn, i puste między nimi ciało.

Piosenka o witaminach i minerałach

mamy noc pod powiekami – ona, moja kochana,

i ja, milczący jej kochanek z notatką przyklejoną

do szafeczki przy łóżku: gdyby nie magnez,

nie przeżyłbym tej nocy. tak się mówi, ale to nic

poważnego. poważne są wypadki na krajowej

siódemce i ona, moja kochana, od której odejść

wciąż nie mogę, poważnie na mnie patrzy

w momentach zwątpienia, to znaczy miłości,

poważnie na mnie patrzy w momentach miłości

i z rzadka zaledwie (chociaż nie słucham)

przez sen jej się wyrwie ( chociaż nie słucham):

gdyby nie magnez, nie przeżyłbyś tej nocy.

Nastoletni Paul Celan wchodzi w nowy tydzień II

najtrudniejsze są poranki, a więc bujam się

jak krzesło nad dymiącą popiołką i papierosem

wypalam dziury w ceracie, mówię sobie:

paul, jeszcze nigdy nie chciałeś umrzeć

tak bardzo jak teraz, i że to niepoważne,

to nic poważnego, ceratę można kupić nową.

wczoraj zadzwoniła matka, była przejęta,

w radiu znów trąbią o wojnie. powiedziałem:

we mnie wojna spokojna, matulu, na razie

liczę dziury w całym, odezwę się później.

nie odezwę, to nasza ostatnia rozmowa.

i mówię sobie: paul, ceratę można kupić nową.

 

*"Studium przypadku" 

_____________________________

publikacja za zgodą Autora