na moim brzuchu rosną twoje dłonie

Dorota Nowak

opium

pomiędzy klatką piersiową a miednicą

układasz tulisz makowe łodyżki

w dolnej części tułowia gromadzę

lęki wrastające korzeniami do środka

na moim brzuchu rosną twoje dłonie

jak opium odurzają uśmierzają ból

przesuwasz palce z makowej główki

na pola płynące mlekiem i miodem

składasz mnie z chabrowych łąk

dźwięku pszenicznych kłosów

tworzysz wszystkie pory roku

z intymności wrastającej do wnętrza

a ja tak lubię

codziennie mi ciebie przybywa

pomiędzy lewym a prawym ramieniem

rysujesz kręgi zataczasz koła

otwierasz domykasz przedziały

pewnie jesteś zły gdy w moich zdaniach

na kolanie stawiam przecinki a nawiasy

znaczą więcej niż wykrzykniki

podnosisz układasz rozrzucone słowa

lubię gdy biegniesz po środku

w głębi lasu przyglądasz się mchom

pośród tysiąca dojrzewających kłosów

przelewasz mleko z miodem

schronienie

ukryta między bławatkami i makami

będę udawać że mnie nie ma

każdy odcień chabrowych kwiatów

łączy słowa na dobre i lepsze

nauczyłeś mnie patrzeć na pola

biegać między żytem a pszenicą

stawiać stopy na ściernisku tak

by kujące łodygi nie raniły

będę chować głowę w twoim lesie

zwijać się na kolanie w kulkę

kocim instynktem zatrzymam

radość wdrapując się na drzewa

będę udawać że mnie nie ma

zatrzymam czas

_______________________

publikacja za zgoda Autorki