choć na chwilę odpocznij od cudu

Jerzy Hajduga

                                  

Umywanie, obmywanie schorowanych ciał. Wtedy oczywiście nie wchodzę do sali, ale wracam. Jeszcze pachnie mydłem, przeróżnymi olejkami. Okno otwarte, a w nim – gdy powietrze wielkanocne – zawsze pierwsza zieleń na gałęziach drzew, pierwsze ptaki zlatujące się na widok chorych z kapłanem. Po obydwu stronach okna, takie nasze zmartwychwstanie.

szczęśliwa choroba

jak psi ogon

włóczy się

po mnie

tam i

z powrotem

od stóp

do głowy

gdy zmęczona

zamykam oczy

tuli się

pieści

już tylko

ze mną

tylko

ze mną

ostatnia odsłona

właśnie weszła

jakim cudem

akurat do mnie

patrzy co by

jeszcze

ściąga bliższe

najbliższe

ciału

mówi że to

nie koniec

wstań

a może choć na chwilę

odpocznij od cudu

wyciągam cię

z wózka

jutro minie

rok

nawet nie wiesz

jak trudno

sobie

wyobrazić

_______________________________________
publikacja za zgodą Autora