Ławka jest pusta, bez wyrazu, powoli zapada się w grząskim gruncie.

Rafał Gawin

GŁOŚNY DRÓB

Wszystko zaczęło się od bliskich kontaktów z glebą,

a może najpierw był seks – wabik w ciemnej uliczce

i skąpa kobieta w skąpej bieliźnie. Kto miał

pierwszy plan? Kilka puszek opróżnianych

w pocie czoła – poszukiwania mieszały

szyki spowiedzi, powszechna mobilizacja

skupiała na sobie cały głód. Aż wybuchł pożar

i trzeba było wciągać dym, zapisać

zmiany, które nie mogły się udać.

Wyhodować nowy język? Przestrzeń

kurczyła się, gwiazdy znikały (skutki

uderzenia nie były trwałe), miejsca po nich

znaczyły kleksy. Krzyk był konsekwencją utraty

bólu, kurzej ślepoty. Ziarna grzebano w ziemi.

NIE ROZŁUPAŁA CI SERCA

Mam krótką frazę, więc czym tu imponować?

Łasić się? Skomleć? Porwiesz mnie

i osadzisz w najczarniejszym więzieniu,

wymiary mnie zjedzą, osądzisz i wydasz wyrok:

homogenizacja, pojedynek na różdżki

bez czarów, osobistych urazów i miękkich ripost,

po których zostaje słony smak w ustach,

jeśli jeszcze są usta, otchłań,

szerokość geografii i zaklęcia chemii. Nauka

nie zna przypadków skrajnej pewności, żona

się nie domyśli, gdy zadzwonisz z mojej komórki

i poprosisz o przerwę w życiorysie. Fraza

od tego nie urośnie ani żadna inna rzecz,

bez której byś się obył, gdyby była prawda

POJEDYNEK NA RÓŻDŻKI

Podli ludzie z branży filmowej mieli i mają we łbach bałagan, wykorzystują np.

seksualnie dzieci w Stanach Zjednoczonych, a w Polsce angażują się w obronie

pedałów i postmodernizmu, żeby uchodzić za tzw. autorytety.

z listu czytelnika do Koryntian

Podstawowy skład jest szeroki, rezerwy w kadrach,

w obiektywie. Można kręcić bezstronne obrazy,

uwagę skupiać na twarzach – w nieludzkim wysiłku.

Ktoś czerpie przyjemność z tej powiększającej

studni, nie potrafi ustać kilku godzin

w cieniu. Przerzuca z nogi na nogę ciężar,

jakby miał kopać leżącego,

największy skarb w tej grze,

oprócz godzin straconych w wyścigu pokoju.

Czysta magia – pierwsza krucjata.

Można nie zauważyć cienkiej linii podziału,

gdzie się chwieje, zawierzając trzeciej drodze,

której nie ma. Ławka jest pusta, bez wyrazu,

powoli zapada się w grząskim gruncie.

_________________________________

publikacja za zgodą Autora