pachnie deszczem i skoszoną trawą

                                                                                                  

                                                                  Mariusz Partyka

nurt

pachnie deszczem i skoszoną trawą, w powietrzu

unosi się puch z topoli. czerwiec wystudzony,

zanim rozgrzał się na dobre.

wpadnij za miesiąc, załapiesz się na chrabąszcze

i soczyste papierówki, na wpół dojrzałe.

pojedziemy nad wodę. na plaży obszernej jak koszula

ojca położymy ciała. później wstąpimy w chłodną wodę,

popłyniemy na głębię. gdy usta zsinieją, wrócimy.

[w białym pudełku]

w białym pudełku obok siebie

ołówek, pędzelek, pióro, myszka,

kredki. leżysz pod stołem jak liść.

drżą wysuszone żyłki. na kartce

rysujesz kolorową rodzinę,

ojciec z matką i dziećmi, koło słońca,

niebieskie obwarzanki, zielony grzebień

i czerwony pies. najważniejszy

jest pies, bo macha, macha, macha

ogonem.

[byłem w świątyni]

byłem w świątyni, która przerosła moje wyobrażenia

o domu bożym. trzymałem za ręce ojca i matkę,

nie musiałem wiedzieć co oznacza przemiana krwi i ciała.

jedyne czego chciałem, to odejść, wrócić w miejsce,

gdzie chłodne powietrze znad pól łączy się z ciepłym,

napływającym z lasu. przyglądać się jak witraż nieba wybucha

od nadmiaru barw, jak spadając zakrzywia przestrzeń i czas

a potem powraca od nowa i zastyga. patrzy zielono

błękitnymi szkiełkami jak wchodzę do środka i żegnam się.

____________________________________

publikacja za zgodą Autora