Oddechy rozpływają się jak spirytus, słodko pieką w piersiach

Katarzyna Zając

List w butelce

Jasne błyski na falach to dryfujące karteczki,

które rozpadną się, nim opiszę mężczyzn oprószonych

algami i solą. Zmęczone kutry kotwiczą cienie

na mieliźnie. Kołyszesz hamakiem, podobne kołysanie

jest we mnie. Obserwuje nas rybitwa. Jej oczy przypominają

spojrzenie babki ze starych fotografii. Może na tej plaży

odczuła pierwsze ruchy jak trzepot skrzydeł kolibra?

Lipiec jest czasem odliczania i nasłuchiwania. Nigdy nie byłam

piękniejsza niż teraz. Jest czas rodzenia i umierania,

czas sadzenia i wyrywania tego, co zasadzono.

Ubywam każdego dnia, ale to mnie nie dziwi, wsłuchuję się

w śpiew humbaka, otwarta na oścież.

Przedwiośnie pod marynarką

                 I każdy wstyd, każdy smutek, każda miłość.

                         Czesław Miłosz „Miasto młodości”

Cieplejsze podmuchy znad rzeki przynoszą zapach

kiełkujących przylaszczek. Nocami pęka lód. Trzaski jak echo

wystrzałów. Ubrana w najlepszą sukienkę błądzi

w zaroślach wikliny, gdzie ostatni raz widziała starą kotkę.

Oddechy rozpływają się jak spirytus, słodko pieką w piersiach.

Kołysze się oparta o laskę. Znowu może śnić,

że w podziemiach kościoła wtula policzek w jego marynarkę,

z lękiem odliczając wstrząsy. Nim wbiegnie na ulicę, osłoni ciałem

córeczkę żydowskiego sklepikarza,

zawali się na nich błękit.

Ulotki. Grudzień osiemdziesiąt dwa

Mógłby to być czas pieczenia lukrowanych pierników,

ozdabiania świerkowych gałązek. Babcia wspomina Żydówkę,

której okaleczono pierś, karuzelę i płonące obok mury getta.

Nocami buty stukają o bruk, cienie toczą się z łoskotem.

Często uciekam do dawnej stróżówki kulawego Stacha.

Bywał tu, nim powiesił się tej jesieni. Zbutwiałe drzwi skrzypią,

gdy ze środka wychodzi jego kot. Obserwujemy jasne okna.

Mama wyjmuje gromnicę. Wiem, że będzie długo szeptać,

aby wpuścili ją do środka, a później gładzić koszule ojca

i zawiniątko z jedzeniem.

Zaczyna padać pierwszy w tym roku śnieg - płatki tak duże,

jakby w niebie potargano wielką księgę. Kryję łzy w miękkiej

sierści, mój oddech przy kocim uchu. Tylko jemu opowiem,
o kajdankach i bibule, w którą słowa wsiąknęły jak krople rdzy.

__________________________

publikacja za zgodą Autorki