Wolałabym żebyś odwiedzał tamte dzielnice i wracał

Roma Jegor

Motywy roślinne

Jeszcze jej nie wyrzeźbili

Drzewo nie wypuściło jeszcze tej gałęzi

której liście posłużą za motyw roślinny

jeszcze w żadnym tartaku stosownych narzędzi

z chłopaka żaden stolarz jeszcze ni nikt inny

Dziewczynki nie potrafią jeszcze chwytać nici

żeby tkać zwoje płótna  białe czarne nieme

więc ciągle mamy szczęście - biżuterię objęć

struny i bajki palców dzień co wolno drzemie

Ładnie ci w moich dłoniach ciepło gdy oddycham

topią się szrony wrony przeciera się granat

i znów jestem szatynką kiedy patrzysz na mnie

kalendarz zeszłoroczny ciągle ma nas w planach

Jeszcze jej nie ma – drzewa gołym ciałem świecą

i czaszki mają gładkie jak zmarznięty styczeń

Mamy czas zanim wiosna serce z kory wytnie

ciała zacznie sznurować w motywy roślinne

DYM

Wolałabym żebyś kradł albo zabił

grał na wyścigach drogie melodie

i pakty z diabłem podpisywał ciemne

Wolałabym żebyś odwiedzał tamte dzielnice i wracał

z mrokiem  w tęczówkach w słowach w niespokojnych krokach

i żebyś pierścionki kupował i trwonił

i ciężkich dni monety rozmieniał na drobne

Zmieniał zdanie i bogów i rzek maratony

podwodne łodzie malował na żółto niebiesko

na zimno brał ten świat łamany błyskiem burzy i Vermeera

Wolałabym żebyś palił spalił każde wiosło

które może przeciągnąć łódź na tamtą stronę

Tu się czerwienią żyłki żurawin – i życie

porusza grzbietem liścia po którym brną myśli

Wolałabym żebyś – czartem pomyłką i piekłem 

karmazynowym piratem przypływem

żebyś kradł albo zabił albo pił jak Cezar

tracił królestwa konie i Rzym swój podpalił

a potem go wznosił ze zdartych opuszek strun z gardła

z myśli lotnych albo ciałek stałych

Żebyś był - choć guzikiem gdy idzie kominiarz

w głąb po drabince żeber gdzie dym mam

po tobie

                                                                                               

Krzywa ławka

Teraz możesz być już szczery - mówisz tak zamaszyście

że mój język nie nadąża za wszystkim.

Cóż może ci bardziej zaszkodzić od tego

co się w tobie tam dzisiaj szatani

Nie używasz znieczuleń ogólników przenośni -

słowa mają mocny zamach i długie ręce.

Właśnie mi wygarnąłeś że złamałam życie twojemu

niebieskiemu żołnierzykowi

Nie pamiętam – miałam za mało lat

i nie rozróżniałam formacji.

Ale wygarnij z pieca całą resztę - niech się spopieli

niech się spieni środek na trawienie szkła

i czyszczenie srebra

Będę jodyną wodą utlenioną winem z patykiem

a później tylko samą krwią bez mleka jak podrapana kotka 

która na progu krwawiła do upadłego

Za naszą krzywą ławką krzywa dzika róża -

po wszystkim  przyłożymy sobie po płatku

do miejsc tajemnych w których ołowiane

kości żołnierzyków jak mroźne poranki.

___________________________

publikacja za zgodą Autorki