jest tłum do którego powoli się odwracamy

Rafał T. Czachorowski

Chwila z bezdomności

w rozmyciu pędu bezkierunkowego odkryliśmy wspólne wyżłobienie

linii papilarnych niczym ślad dłuta zapomnianego już w przeszłości

wspólna pustka w ciele wyrwała nas z biegu przywracając wzrok

dalecy w swoich mgłach przyglądamy się dłoniom nie wierząc w czas

przeszły wspólny duszom z wcześniejszych wcieleń – opowiadasz gdy

ucieleśniony rozkładam się powoli do zachwytu nad niebytem

04.01.2014; 14:00

Odwróceni od ściany

doszliśmy do muru i odtąd po jego dwóch stronach jesteśmy

nerwowy trzepot ustępuje z każdym spowalniającym  oddechem

już nie widzisz mnie nie słyszę ciebie w gwarze wspomnień.

jest tłum do którego powoli się odwracamy by z nim odejść

06.01.2014 14:19

Duszy nie ma(m)

Zwiędły tulipan twojej sukienki

zatrzymał na chwilę, aby cofnąć gdzieś w przedpamięć

pachnącego archetypu narodzenia.

Za cieniem okna w skwarze

turbulencji krzyków przedszkolnych dzieci i niemych ptaków

został równoległy linearny czas.

29.01.2014; 10:09

Ślad

Krwią twojej żyły wytatuowałem słowa na podniebieniu

boso odciskam ślad w świeżej glebie planów odłożonych

obejmujemy to samo drzewo, które rozrasta się rozdzierając

złączone ramiona i co z tego że nim jesteśmy w zagłębieniach

dłoni obraz świadomości osamotnienia tkwi w każdej przyszłości

3.05.2013, 21:00
Poddębie

______________________________

publikacja za zgodą Autora