Po wszystkim wieczór odzyskuje zmysły

Roma Jegor

Niezależni

Robimy co możemy  -

sadzimy orzechy

i obdzieramy ziemię ze skóry

pismem klinowym usiłujemy zapisać

westchnienia

Robimy co musimy -

przygarniamy koty

i dzieci oddajemy do adopcji

Chcemy być samodzielni kiedy wkładamy buty

ciągle uzależnieni od seksu i kawy

od deszczu i tramwajów wschodów i szeryfów

Ktoś trzyma nas na smyczy wypuszcza na próbę

Mapy mamy nie swoje i życie jak jętka

kochamy jak możemy do krwi i do świtu

Żyjemy na bezdechu

umieramy pełnymi garściami

narkomani na pastwie kotów dzieci

lotów balonem i kina

adoptowani tylko na chwilę

przez jakiegoś Juliusza Verne’a

Na naszych dniach i nocach -

kroniki filmowe

szkółka zdobywania pałaców zimowych i letnich

Po wszystkim rechot suwaka

Po wszystkim wieczór odzyskuje zmysły

Wyostrza wzór chodnika i światło latarni

Idzie szumiąc sukienką jak kurtyną deszczu

Oddechem bez oddechu napiętym jak skrzypce

Po wszystkim strach umiera rozpacz się rozpada

Ciało jest skrawkiem  czegoś co się spruło w mroku

Słonym jeziorem  jarem i kocią kuwetą

Popiołem skupem złomu i umarłym bratkiem

Po wszystkim choćby zniknął choćby go zabrali

Nie spojrzysz w oczy domom chodnikom i skrzypcom

Nie zetrzesz wstrętu solą pumeksem i drzwiami

W supeł zwiążesz miękką golizną gałęzi

____________________________

publikacja za zgodą Autorki