"dokąd woła rzeka"

Teresa Radziewicz

Powrót

gdzie strach jest strachem, smutek smutkiem, a ból boli

                                                                       P. Podlipniak

Ostatni dzień lata - cisza naprawdę martwa. Ten

obraz pustej plaży, na której piasek, wygładzony

oddechem wiatru umierającego o świcie,

zapomina czasy kamienia (a ty pamiętasz?

biegliśmy w słońce jak w złocistą kurtynę,

żeby się schować przed zachodem świata).

Ostatni dzień, dwie ważki nad wydmami,

szmaragd skrzących się w promieniach

skrzydeł, dwie pary na spacerze z dwójką

rozkrzyczanych dzieci (pamiętasz?

śmiałeś się, że nasze będą takie same,

aż wstyd pokazać się między innymi).

Ostatni dzień, wyrzucone przez morze

szkło, o które skaleczyłeś rękę na wzgórzu

Wenus, tuż przy linii życia (pamiętasz,

ssałam ranę, przyjmowałam cię słodkiego

jak komunię, aż staliśmy się nierozdzielni).

Ostatni dzień lata, dwa powroty do miejsc

oddzielonych życiem - cisza tak bardzo

martwa.

Koty nad Symsarną

A gdybym urodziła się w innym miejscu

- chociażby tutaj, gdzie świat się wydaje

jednocześnie prostszy i bardziej skomplikowany

w coraz bledszych liniach kolejnych planów.

W Jezioranach ulica nadbrzeżna tuli się do wody,

a niebo bywa niebieskie jak wszędzie,

gdzie ludzie witają się słowami

o listopadzie słonecznym i pełnym

niespodziewanego światła.

Gdybym mieszkała w którymś z tych domków

karnie tworzących ścieżkę dachów,

codziennie karmiła te dwa koty,

schodziła w dolinę i słuchała,

dokąd woła rzeka.

CYTOLOGIA

Odkąd wydało się, że Honorata pęcznieje jak ciasto

gniecione na chleb, matka tylko wzruszała ramionami:

ot, bachurok, nie widzieli bachuroka? Trumna czy kołyska,

jedna gęba mniej, jedna więcej, co za różnica? Wyhoduje się

każde. Babskie wzgórza i dorzecza, też mi tajemnice - mruczał

felczer z miasteczka - kochanie, kochanie, co za kochanie, zwykły

zbiór komórek. Po co ten cały ambaras, te wszystkie wydzieliny,

nieprzespane noce? Babka mamrotała: cicho, cicho, na syna

na córkę, na zdarohowo rebionka. Cicho, cicho, odpowiadało

coś na strychu - przecież to tylko ciało. Ciało, które jest

ciałem, jest ciałem.


_____________________________
publikacja za zgodą Autorki