Wydarzy się w Krakowie...

Jerzy Hajduga 

& 

Wojciech Roszkowski 

& 

Krzysztof Schodowski

z cyklu dialogi

Pod śniegiem razami zimy

niebo na drutach rozwija

odległość do siebie

cicho i tylko

cień gołębia

wyciera skrzydło

leci przestrzeń

Od nagłej i niespodziewanej zachowaj nas, Panie

Jechaliśmy na północ przez pola słoneczników, rdzawe

winnice, ku miastom ciem i chorych anielic. Głowa

stawała się ulem: kto we mnie mieszka, wierzy? Kiedy

przestajesz jeść, pić, dużo śpisz, na strychu zamykają się

drzwi, po jednej stronie ciemno, po drugiej jasno i ktoś

próbuje przemknąć. To długa podróż: kwitnące pustynie,

piasek dla suchych warg, język z grzybów. Rosną nocą,

ciężką od woni ziół, a płomień żre płuca, tę pustkę

sczerniałej zony. Już wiesz, marzną dłonie, puchną stopy

sine w półmroku na posadzkach kościołów. Tu kiełkuje

samotność, zwykła w wesołych miasteczkach, lepionych

z jałowej ziemi. Więc ssij, ssij delty podskórnych rzek,

soczystą kiść ciała. Wodobrzusze – szkwał tutaj kołysze

mi łodzie, mówisz. To długa podróż przez interior,

skaliste miesiące. I kiedy przesuwam ciało nad krawędź

łóżka, gdy cię przewijam, drżysz. Masz wzrok jak mój

ranny pies pośrodku szosy. Pamiętam, byłem dzieckiem.

A koła w obie strony toczyły się, toczyły bez końca.

Odsłaniam się

czy to już czas czy to już miejsce

odsłaniam się jak pety papierosów

pod topniejącym śniegiem

a może nasze spotkania

nie miały być niczym

nadzwyczajnym

jesteśmy umówieni

czekasz na mnie

mnie nie ma

i czuję jak bardzo

mnie nie ma

Rozpoznawanie zapachów

             Przez czarne klify,

             Przez rzeki bez mostu,

                           Wędrujesz we mnie.

                                                                      F. Pessoa „Cavaleiro monge”

Dopóki nasze kobiety krwawią w piasek, w kocie

kuwety, podlewają miejsca, gdzie nic nie wyrośnie,

to dobrze. Tak właśnie ściele się ugór, wydmy

z popiołem w środku. Nie znam tu nikogo. Dach mojego

domu jest grafitową płachtą z worków na zwłoki.

Oddychamy przez niewielki prześwit. Spróbuj,

możesz wysunąć palec. Smętne są pieśni w Lizbonie,

wleczone w szpary między żebrami przez zadymione okna

tawerny. Saudade, saudade skrapla powietrze, żłobi wstęgi fal.

Tym właśnie przenika fado: zmęczeniem oceanu,

postrzępioną sierścią, odcieniem jodyny. Jest wiele ulic i placów,

gdzie kamienie ścierają blizny, stare tatuaże, także ciebie.

A nad ranem toną w rdzy. Podmiejskie kolejki, czerwonawe

pięty dziewczyn, wysuszone dłonie kobiet - wirujący

korowód. I niech pachnie nam safian, i niech płynie fado: kirem,

z ptakami na uwięzi, rybami. W smaku młodych piersi. W czymkolwiek.

Zawołam

już tak nie potrafię

jak wtedy cichutko

wychodzisz na palcach

 z dłoni

Karnawał

Czy byt wszechmogący mógłby stworzyć kamień tak ciężki,

           że nawet on sam nie mógłby go podnieść?

                            Paradoks omnipotencji

Jeśli istnieje Bóg, a pewnie istnieje, to bawi się

całą trójcą w chowanego na środku pustyni, gra w kości

albo morze w dwa ognie zamienia. Pożar, czasem jest kobietą,

zsuwa stringi i zasysa nas do środka niczym hausty benzyny.

Szaleństwo chrupie korę mózgową, a my próbujemy

oddychać, lizać jęzory lodowców, taplać się w brudnym śniegu.

Zostają dachy świata. I te głupie śpiewy wiejskich 

babek w chustach (gorszy jest tylko ból zęba): Doobry Jeezu,

aa naasz Paanie, daj mu wieeczne spooczywaanie.... Jakby ich

słuchał, miał obowiązek lub kiepski gust. Unosi się,

muska klawisze schodów do nieba, a w duszy grają mu

wuwuzele. Jest fiesta, feeria barw – chłopak przy torowisku

patrzy na swoje stopy: Po co kładłem nowe buty?

Gaśnie, a z nim latarnie w ślepych uliczkach, światła Kaplicy

Sykstyńskiej, gdzie piękny Bóg przytulony do sufitu

miał właśnie pomyśleć: Czy po drugiej stronie sklepienia

jest ktoś większy ode mnie? Ale nie pomyślał, zasnął,

tuż po tym, jak wydłubał z dziury po sercu lepką ciemną kulkę.

Wieczór autorski

 czytasz wiersz na mojej skórze

 i wtedy też notuję

cały we fragmentach

__________________________________

*kursywa - J.Hajduga

publikacja za zgodą Autorów